Dubbel (zo) zwaar: leven met diabetes & ook nog…
Niet alleen diabetes hebben maar ook nog eens kanker, fibromyalgie, slaapapneu, coeliakie of neuropathie. Dubbel pech en dubbel (zo) zwaar.
Diabetes krijgen is al een harde klap, maar wat als je nóg een aandoening krijgt, of één of meer complicaties van je diabetes? We horen de verhalen vaak bij Diabc, ledenmagazine van Diabetesvereniging Nederland. Verhalen over hoe het je leven beïnvloedt als je ‘dubbel pech’ hebt en over de ingewikkelde zoektocht naar de juiste zorg als je meerdere artsen en zorgverleners hebt.
Zo vertelt Ida in de nieuwste Diabc dat ze twee keer kanker kreeg en haar artsen maar bar weinig wisten over de combinatie met diabetes. Hoe is ze daarmee omgegaan? Dat het niet alleen maar kommer en kwel is, vertelt Tea. “Door de diabetes heb ik een regelmatiger leven, ik eet gezonder, minder suiker, en dat komt ook mijn fibromyalgie ten goede.” Tweeling Ariënne en Walter bewijzen dat je steun aan elkaar kunt hebben als je dezelfde complicaties hebt.
Zij delen hun verhaal om te laten zien hoe zij leven met meerdere aandoeningen of complicaties maar ook om jou een hart onder de riem te steken. Want dat doen eerlijke, realistische en herkenbare verhalen. Je steekt er wat van op, maar ze laten ook zien dat je niet alleen bent. Je staat er niet alleen voor.
Daarom een oproep: deel je verhaal – op dit forum, in Diabc of tijdens activiteiten – en help elkaar verder. Om niet (altijd) alleen maar in de overleefstand te staan maar samen zo voluit als mogelijk te léven.
Daniela & Franka
Redactie Diabc
Ontvang je nog geen Diabc? Word lid van Diabetesvereniging Nederland & maak gebruik van nog veel meer voordelen
-
Hallo allemaal,
ik voel me erg alleen in dit alles. Ik heb sinds 2015 een aantal aandoeningen. In eerste instantie Idiopathische Sensore Neuro-no-pathy. -Dat houd in, dat ze denken dat ik een auto immuun ziekte heb, die de zenuwen aantast Dat is niet alleen de zenuwpijn maar ook verdovingen van binnenin de tenen en toppen vingers en in het zit gedeelte. Toen ik in 2015 werd opgenomen in het ziekenhuis. Kon ik niet meer lopen en hielden in 3 weken mijn handen ermee op. Door de gevoelloosheid. Reageerde niets meer. Koffie drinken met een rietje. En boterham proberen te smeren met een verwarmings buis om het mes. Dan had ik nog een beetje grip. Ik heb 6 weken in het ziekenhuis gelegen en daarna meteen 6 weken gerevalideerd. De zenuw die nog wel heel goed werkt is de pijn zenuw. Hier heb ik de hele dag pijn medicatie voor. Zoals Oxicodon, amnitripteline en gabapentine. Ook meteen in beide polsen capeltunnel syndrom gekregen.Gelukkig, kan ik weer lopen. wel met rollator en ik heb een scootmobiel, die functioneert als fiets. Ik ben 42jr. en heb het lichaam van een oude vrouw. Ook heb ik sinds 1.5 jr psoriais pustulosa, Dit is altijd alleen aan de binnen kant van de handen en/of voeten. Gelukkig heb ik het alleen aan de handen. Dit houd in, dat er altijd wondjes, schilfers en onderliggende puisten zitten. moet daardoor de hele dag smeren. Dit is ook heel pijnlijk. Ik ben sinds 10 januari gestopt met roken. Jammer genoeg, kwam ik er achter dat ik het benauwd had (eigenlijk de mensen om me heen, werden benauwd van mij, haha). Ik was er aangewend geraakt en dacht dat het er bij hoorde. Dat was niet zo. Ik bleek vocht achter mijn longen te hebben. Nu blijkt dat ik alleen nog 60% long inhoud heb en 2x per dag moet puffen. Verder weet ik nog niet wat de bedoeling is. Wie weet hoor ik dat donderdag, bij de dokter
Dit is heftig. Hier ben ik elke dag bezig, constant meebezig.
Toen hoorde ik dat ik suikerziekte heb.
Overgewicht ,check. Te weinig bewegen, check.
Zat op 10, Vandaag na het compleet omgooien van mijn dieet, op 7.8. yes. blijf op 1 tablet Metformine 500mg staan. Als ik op 8 of hoger zat, zou ik naar 2 tabletten moeten. Je wilt niet weten hoe blij ik ben.
Ik ben wel aangemeld bij een lifestyle coats. ben heel benieuwd wat die gaat bedenken.
Wilde bij de Fysiotherapie sporten, maar ik heb (ondanks alles) niet de goede indicatie.pff
Jammer dat ik het alleen niet kan delen. Mijn vrienden hebben het druk met hun leven en merk dat er geen plaats voor is. Familie is er niet of niet noemenswaardig.
Als ik het tegen iemand zeg in mijn omgeving zeg. Is het meteen. Ja, dan moet je meer bewegen en afvallen.
Ja, hoor. Dat wist ik nog niet. Ik loop zoveel als ik kan. Stel je voor, dat er een plank van onder je benen naar boven vast zit met elastieken. Ga dan eens lopen. Dat is wat ik voel. Mijn knieen reageren niet eens op het hamertje van de dokter.En de binnenkant voel ik niet. Is net of je op hard plastic hulsen loop. Weet nooit wanneer ik val.
Ik wou dat ik het kon.
Dus hou ik mijn mond maar. Maar dat is wel eenzaam.
Ik hoop, dat dit niet als gezeur word gezien en iemand het ook zo ervaart en mij daar misschien kan laten zien hoe die het doet.
Ik ben en blijf een vechter. Denk altijd met meer ben je sterker.
Groetjes Wilma F
