Vicieuze cirkel

Hoi,
Dat is een heftig verhaal, waar je niet zo 1-2-3 op kunt reageren.
Ik herken mezelf niet in jouw verhaal en dat maakt het ook lastig om goed te reageren.
Maar ik wilde in elk geval reageren, zo goed als ik kan, zodat je niet het gevoel kan hebben dat je niet gelezen wordt.

Mensen met een laag zelfbeeld kunnen dat uiten door zichzelf te straffen op allerlei manieren.
Juist veel eten omdat je weet dat je dat juist niet moet doen, jezelf verwonden omdat je dan tenminste weet waar de pijn vandaan komt, of als vertaling van geestelijke pijn.
Of zichzelf aldoor naar beneden halen omdat ze zo’n hekel aan zichzelf hebben.

Je hebt de enorme stap gezet om hulp te zoeken, daarmee onderken je jouw probleem.

Je zoekt hier iemand die jouw probleem herkent. Het probleem daarmee is dat we allemaal andere persoonlijkheden hebben. Dus wat voor de een helpt, hoeft dat voor de ander niet te doen.

Ik kan alleen maar hopen dat er toch professionele hulp komt en ik wens je alle mentale kracht die je nodig hebt.

Hoi Chaim,

Wat lief dat je reageert. Het klopt inderdaad dat het echt voor een groot deel een hekel aan mezelf hebben is en mezelf straffen. mezelf pijn doen ken ik ook wel uit het verleden.
Ik ben gewoon blij met alle tips. Ook al werkt het uiteindelijk niet voor mij, ik wil gewoon alles geprobeerd hebben en wie weet zit de gouden tip er ook bij of zijn er mensen die hetzelfde hebben.

Nogmaals, ik vind het al heel lief dat je reageert en wie weet komt er nog iemand die hetzelfde heeft gehad of die wel nog tips heeft.

Als je de diagnose diabetes krijgt, weet je dat je je eetgewoonten moet aanpassen.
Dat kan dus ook betekenen dat je “comfort-eating” moet leren loslaten.
Lekker makkelijk gezegd.

Toen ik de diagnose diabetes kreeg, had ik ondergewicht. En toch moest ik ook mijn eetgewoonten aanpassen.

Van een diëtiste heb ik een tip gekregen die het voor mij voor altijd makkelijker maakt om veranderingen in mijn eetpatroon aan te brengen en dat ook vol te houden.

Als jij van jezelf eist dat je stopt met die eetbuien, dan kun je alleen maar jezelf teleurstellen. Daardoor wordt je nog bozer op jezelf en dat uit zich dan in nieuwe eetbuien.

De tip die ik kreeg was om een kleine verandering in mijn eetpatroon aan te brengen.
Net zolang totdat die verandering gewoonte wordt en je er niet meer bij nadenkt.
Pas dan ben je klaar voor de volgende verandering.

Bijvoorbeeld, als je normaal gesproken een hele Mars opeet…in plaats van te proberen jezelf te dwingen om dat niet te doen, gun jezelf een halve Mars. Dan ontzeg je jezelf niet die Mars, maar je eet wel maar de helft. Voldoet ook in die behoefte om te snoepen, maar is wel de helft minder. Misschien pak je die tweede helft wel na 5 minuten. Maar wees trots op jezelf dat je het hebt weten te scheiden.

Probeer als volgende stap eens zo’n pot snacktomaatjes. Elke keer dat je iets in je mond wilt stoppen, omdat je boos, verdrietig, gefrustreerd bent….eet je die snacktomaatjes.
Zelfs de hele pot is beter dan een halve Marsreep.

Kun je dat, dan heb je weer iets om trots op te zijn. Weer een moment minder boosheid en frustratie.

Ik ken je eetgewoonten niet, maar het werkt voor veel mensen om iets “slechts” te vervangen door iets “goeds”.
Het is het gevoel dat je iets in je mond stopt als compensatie.
Vijf snacktomaatjes voldoen ook in die behoefte. Of een stuk komkommer. Daar moet je bovendien een beetje op kauwen. Dat kan ook helpen.

Koop een pak volkoren crackers. Neem er daar een van in plaats van een boterham/broodje.

Ik bedenk maar wat. Misschien werkt dit allemaal echt niet voor je.
Maar als je 1 ding kunt wijzigen, heb je iets om trots op te zijn. En dat is het begin.
En als je dan toch een keertje een Marsreep koopt en in een keer opeet…bedenk dan dat je niet gefaald hebt. Je hebt een keertje het verkeerde gegeten.

Bedankt voor je reactie Chaim!

Ik heb deze tip ook al eens gehoord inderdaad. Ik moet zoiets gaan proberen in de tussentijd.
Het stomme is ik wil zo graag, het zo graag goed doen en baal als het niet lukt. Maar goed, meer dan m’n best kan ik niet doen.

Als je dat nou vasthoudt, die gedachte…dat je niet meer kunt dan je best doen…dan moet je trots op jezelf zijn voor elke stap die je zet.
Je wilt graag, dus ga je je best doen. Elke keer dat je iets niet eet, of vervangt, heb je jezelf overwonnen.

Schiet me nog iets te binnen. Elke keer als je iets moet eten om je gevoel te verminderen, drink dan eerst een vol glas water. Daar ga je vol van zitten en dan kun je al minder op.

Alle kleine beetjes helpen.

Vandaag is het gelukkig goed gegaan

Jeetje wat goed van je. Beself je dat je jezelf overwonnen hebt.
Je hebt de drang overwonnen. Je hebt niet aan een trigger toegegeven.
Je hebt het gedaan. Vandaag. Dat is genoeg.

Morgen probeer je het opnieuw.

Een dag tegelijk. Desnoods een uur tegelijk.

Je laat jezelf zien dat de wil er is en dat je het kunt.

Toppie!!!!!!

Ik ken het probleem van de eetbuien! (en ik ben stiekem een beetje blij om te lezen dat ik niet de enige ben).
Als ik niet lekker in mijn vel zit of een tegenslag heb die ik niet kan verwerken, dan grijp ik naar eten. Sinds ik de diagnose diabetes heb is dit wel weer wat veranderd, omdat ik meer neig naar anorexia/boulimia momenteel. Ik vind dat ik een eetprobleem/stoornis heb, maar de artsen en vpk niet. Net andersom dan bij jou ;)
Maar ik had dus laatst een flinke tegenslag want ik eet bijna koolhydraatvrij en ik beweeg 90 minuten per dag heel fanatiek. Suikers waren ineens veel te hoog. Geen idee hoe dat kan.
Toen ben ik van de ellende maar naar de McDonald’s gereden en heb me daar volgepropt met alles wat niet goed is voor een diabeet (het was hemels, ik heb nog nooit zo genoten van McDonald’s voer).

Vanwege mijn autisme heb ik hier eigenlijk gespecialiseerde GGz bij nodig. Waar dus de wachtlijsten immens zijn.
Om dit te overbruggen heb ik nu 2x per week een telefonische afspraak met de Praktijkondersteuner GGz van de huisarts. Die heeft geen wachtlijst. Hij weet ook wel veel tips en trucs. Misschien is dat ook een optie voor jou, als jouw huisarts een POH GGz heeft?