Hoe balans brengen in onbalans
Goedemiddag,
Ik ben nieuw hier op het forum en wil mijzelf graag voorstellen en vervolgens aan jullie vragen mee te denken.
Ik ben een vrouw van 39 jaar met fors overgewicht. Vanaf 30 jaar insulineresistent, vanaf 34 jaar diabetes type 2. Tot mijn zwangerschap op 37 jarige leeftijd geen medicatie gebruikt en hield ik de suiker stabiel met kh beperkt eten en maakte ik zelf curves. Sportte lukte niet door veelvoud blessures en afvallen met kh beperkt dieet was 4 kg in 1 jaar. Erg ontmoedigend kan ik je vertellen.
Toen ik zwanger werd stegen mijn bloedsuikers dusdanig dat ik gestart ben met insuline op 10 weken. Ik eindigde met 300 eenheden per dag. Ik heb een pittige en zware zwangerschap en bevalling gehad. Na de bevalling ben ik in een revalidatietraject terecht gekomen en wilde ik achterhalen hoe het kon dat ik zo slecht uit de zwangerschap kwam. Bij de internist alle hormonen laten prikken (mijn lichaam werkte niet mee, ook niet hormonaal: geen weeen, geen borstvoeding etc). Hier kwam niets bijzonders uit. Bij de reumatoloog kwam het volgende naar voren: hypermobiliteit, chronische bekkeninstabiliteit, fibromyalgie. Slik hiervoor pijnmedicatie en gebruik een bekkenband voor staan en lopen.
Ik ben inmiddels zover dat ik weet dat ik door pijn aan kom, (ga dan extra boterham eten bv). Als ik aan kom of meer koolhydraten eet, ontregeld dat mijn bloedsuikerspiegel.
Ik schrok van de week weer van een nuchtere suiker van 9.0. Dus met veel tegenzin in de ochtend de metformine weer gestart en 2 van de 3 maaltijden per dag koolhydraat arm eten en met resultaat. Nuchter rond de 7.4. Niet top, wel acceptabel.
Soms voelt het als een enorme opgave om alles dusdanig in balans te houden (pijn, moeheid, lichamelijke overbelasting, suikerspiegel naast het zijn van moeder, partner, vriendin, collega (werk fulltime)), dat ik mij enorm beperkt voel in mijn vrijheid en wat ik mijn kind wil meegeven aan een gezond leefpatroon (dat is dagelijks bewegen, maar naast groente/fruit/boterham mag hij af en toe ook gewoon 1 snoepje of koekje). En vaak lukt het gewoonweg ook niet om balans erin te houden.
Doordat ik met koolhydraat beperkt eten mijn bloedsuikerspiegel goed kan reguleren voelt het ook deels dat ik hieraan “vast zit” en altijd de afwijkende moeder moet zijn die niet hetzelfde als haar kindje kan mee eten en ook niet altijd door de pijn lichamelijk met hem kan meekomen. Iets wat ik heel belangrijk vind. Toch voel ik weerstand om zo op alle gebieden in mijn keuzes en vrijheid beperkt te worden.
En tot slot waar begin ik om “vooruit” te komen? Afvallen, fitter worden, acceptatie? Wie heeft er nog adviezen of helpende gedachten?
-
Kijk eens wat je al bereikt hebt ondanks alle fysieke ellende die je is overkomen. Petje af. Kijk eens welke rollen je allemaal hebt en hoeveel ballen je in de lucht houdt. Kijk niet naar wat je niet hebt, maar wat je wel hebt en geniet daarvan. Als je dat onder de knie hebt, kan je eens kijken of er nog verder nog iets te verbeteren valt en hoe. Dat gaat dan ook een stuk makkelijker.
-
Dank je wel voor je bericht. Omdenken kan ook goed helpen.
-
Hallo,
Ik ben ook nieuw hier en heb op mijn 47ste diabetes type 2 gekregen. Het duurde 9 maanden vooraleer ik ingesteld was., Ook bij mij speelt de hormoonbalans een belangrijke rol mbt afvallen en suikers op pijl te houden.
3 jaar geleden ben ik aan kha dieet begonnen, 20 kg afgevallen op 5 maanden tijd en dan gestagneerd. Zo gaat dat al de hele tijd, geen enkele dieet helpt.
Nu heeft de diëtiste mij geadviseerd om een gastro-bypass te laten zetten, ik had ook al een afspraak maar door corona is alles stil gelegd.
Misschien is dit een oplossing voor jou om fitter en gelukkiger te worden. Mijn dochter heeft ook diabetes type 2 op haar 29ste gekregen en kwam ook onmenselijk veel gewicht bij binnen enkele maanden en ook zij heeft op advies van de arts de gastro-bypass laten zetten. Is hiermee 40 kg afgevallen, suikers staan goed en zij doet alles met haar kinderen. Zelf een frietje of een broodje hamburger eet zij maar dan iets minder dan de helft omdat zij niet meer veel kan eten.Verder eet zij gezond met de kinderen en doet veel activiteiten met hun. Misschien helpt je deze ingreep ook bij de fibro . Heb daar al positieve verhalen van gehoord.Succes en blijf de moed erin houden.
Groetjes Walraud
