Onzeker
Hai allen,
Ik ben 27 jaar en heb inmiddels 17 jaar Diabetes. Helaas ben ik niet ongeschonden uit mijn Diabetesstrijd tot dusver gekomen. Ik ben voortdurend vermoeid en heb polyneuropathie aan mijn linkervoet en onderbeen.
Ik ben werkzaam in het Voortgezet Onderwijs. Niet als leerkracht maar als Ondersteuningscoördinator.
Tijdens de lockdown in maart voelde ik mij minder onzeker dan nu. Iedereen zat thuis op dat moment en werkte vanuit huis. Bij mij op mijn werk zag ik dit snel veranderen: er moest bemanning zijn voor leerlingen die het thuis moeilijk hebben (heel logisch!!). Daarnaast zag ik steeds meer docenten weer naar school trekken. Ook mijn collega’s met Diabetes. Uiteindelijk ben ik zelf in juni weer teruggekeerd omdat ik de druk voelde: iedereen komt behalve ik.
Dit heb ik volgehouden tot 3 weken geleden. Toen heb ik aangegeven dat ik mij niet veilig voel op school. De doelgroep waarmee ik werk droeg toen nog geen mondkapjes (nu ook niet overal) en het statement onder mijn collega’s was voornamelijk: ‘We werken in het onderwijs dus worden toch wel besmet.’
In de week van de herfstvakantie ben ik heel ziek geweest. Gelukkig was dit geen Covid-19 (test gedaan, negatief). Toch is mijn angst weer extra aangewakkerd. Voor de vakantie is mij gevraagd om tóch terug te komen want: iedereen draagt zijn mondkapje zo goed en als je in het lokaal blijft kan het allemaal wel. (Lopen dagelijks minimaal 30 leerlingen en 10 docenten binnen, naast mijn collega’s.)
Ik ben ervan overtuigd dat ik mijn werk (net als het afgelopen jaar) goed vanuit huis kan uitvoeren. Toch voel ik de druk om terug te gaan. Mijn leidinggevende heb ik er niet meer over gesproken sinds de dag dat ik naar huis ging. Mijn team daarentegen wél en zij geven aan dat ik het moet gaan overwegen in verband met de werkdruk.
Voor mezelf heb ik de afweging gemaakt en besloten thuis te blijven. Ik kom alleen buiten met de hond en verder doe ik alles digitaal (ook de boodschappen). Hier voel ik mij goed bij omdat ik op deze manier zo min mogelijk risico loop.
Hoe gaan jullie om met de druk van werk en de mensen om je heen? Ik voel met name de druk en het schuldgevoel bij mijzelf toenemen om tóch terug te gaan en op locatie te werken. Terwijl ik weet dat ik nuttiger ben thuis dan dat ik ziek zou zijn… Daarnaast word ik ook onzeker: heeft dit effect op mijn contractverlenging? Maak ik inderdaad de goede keuze? Mijn Diabetesverpleegkundige adviseert mij overigens om thuis te blijven werken.
Hoe gaan jullie om met alle onzekerheden en meningen om je heen?
(aanvulling na een aantal dagen nadat ik bovenstaand schreef) Ik ben inmiddels op verzoek van mijn leidinggevende opgeroepen bij de Bedrijfsarts.. Maak mij best wel zorgen en ben bang dat ik mijn onzekerheden en angsten niet kan uitspreken… Wat is jullie ervaring met een bedrijfsarts?
-
Je staat er niet alleen in, kijk even bij het onderwerp ‘Diabetes corona en werk’ hier op het trefpunt. De adviezen die daar staan en ervaringsverhaal kunnen je helpen. Uit de maartperiode zijn ook ervaringen terug te vinden door te zoeken op corona en werk.
-
Dankjewel voor je tip! Ik ga het daar ook even bekijken :)
-
-
Hoi ,
Kun je je leidinggevende en collega’s geen gezamenlijke mail sturen (naar werkmail ) ,waar je angsten en onzekerheden uitlegt . Uitleg geeft vaak meer begrip dan gissen waarom je thuis blijft .(achter je rug om praten ze toch over je)
Kom je veel met kinderen in aanmerking ?
Vraag evt een gesprek aan met je Arboarts van je werk en bespreek je angsten en onzekerheden ,is mooi dat je thuis kunt werken maar kan dit ook langdurig ?Ik kan niet thuiswerken (zorg aan bed ),maar ik maak me ook niet zo druk en hou me aan de protocollen van de instelling . Dus persoonlijk voel ik die druk van anderen ook niet .
Probeer je niet schuldig te voelen ,jij bent jij en iedereen is anders (gelukkig ;-) )
-
Hai!
Dankjewel voor je reactie!
Ik kom voortdurend met kinderen in aanraking.. En krijg van collega’s nu ook terug dat ze de regels niet nakomen. Mijn leidinggevenden en directe team heb ik een uitgebreide toelichting gegeven… Inmiddels is mijn leidinggevende vandaag met het bericht gekomen dat ik word opgeroepen door de bedrijfsarts. Enerzijds ben ik hier blij om, anderzijds ben ik bang dat zij vinden dat ik mij aanstel en ‘gewoon’ terug moet naar mijn werkplek…Thanks voor je advies, ik ga het proberen :)
-
-
hoi,
Probeer niet te negatief over jezelf te denken ,het is jou gevoel dus dan stel je je niet aan en als anderen anders denken ,laat ze lekker !
Wees blij met het gesprek met Arboarts ,deze kan evt angsten en onzekerheden misschien bij je wegnemen . Moeilijk als je collega’s de regels niet serieus nemen ,maar ik zou ze hier wel op een fatsoenlijke manier op aanspreken of minimaal 1,5 meter uit de buurt blijven .
Is zo’n spatmasker niets voor je ,deze beschermd beter als mondmaskertje (misschien krijg je deze wel vergoed van werk ,als je het een beetje slim speelt ;-)oja neem een goeie vitamine pil waar ook vitamine k2 en vitd3 in zit (dit schijnt ook positief tegen corona te werken en maak je niet te druk want dit tast je immuunsysteem aan ;-) )
komt goeuwwwwwwwwwwwwwwwwwd !!!!
