Op zoek naar Buddy
Hoi, na lange tijd twijfelen toch maar een bericht gaan plaatsen omdat ik denk dat ik altijd alles wel alleen kan maar dat kan ik niet.
In januari 2020 is bij mijn zoontje diabetes 1 geconstateerd hij was toen 4 (nu bijna 7)
Me wereld stortte op dat moment in en nu af en toe nog steeds ook al zijn we heel positief en gaan we er 24/7 voor. Ik merk dat ik om me iemand mis met ‘hetzelfde’ gevoel een ‘mama’ gevoel vind dat erg lastig want voel me 1x in de zoveel tijd zo verdrietig en Huil dan maar in me eentje bijvoorbeeld als ik de nieuwe kwartaal spulletjes voor hem krijg en die weer allemaal aan het sorteren ben en zie wat die allemaal wel niet nodig heeft.
Ook vaak nee zeggen of spelen bij andere kindjes zwemmen enz is een lastig ding en vind dat heel rot voor hem en moeilijk wat me pijn doet ook al is het zo’n bikkel. Kan iemand zich hier in vinden en heeft iemand hier behoefte om dit met mij te delen graag heb dit erg nodig om me ‘lading’ kwijt te kunnen en me moeder gevoel te delen met een andere moeder.
Groetjes San
-
Dapper dat je op dit forum jouw verhaal vertelt.
Ik kan me de impact van het geheel wel voorstellen.
Hoop dat je snel een buddy vind of inmiddels gevonden hebt.
Gelukkig zijn de hulpmiddelen en medicatie m.b.t diabetes in de loop van de jaren
enorm vooruit gegaan. -
Is dit iets? https://stichtingkinderdiabetes.nl/
-
Hallo San, ken je stichting D-Support voor diabetesoppas? Vaak kunnen ze een oppas vinden in hun database. Als je zelf een leuke oppas hebt kunnen zij zorgen voor de training van die oppas/oma/opa/buuf/leerkrachten. Het is niet kosteloos maar het helpt enorm. Sterkte!
