Spuiten op de werkplek

Wat zijn mijn rechten en plichten voor het spuiten op de werkplek

Gelukkig werk ik ook in een omgeving waarin mensen niet zo moeilijk doen. (Over het algemeen). Ja soms is het voor mensen wat onwennig dat ik b.v. in de keuken mijn infuusset wissel.

Toen ik nog spoot, waren er collega’s die het op prijs stelden dat ik even aangaf als ik ging spuiten en dan zeiden, roep maar als je klaar bent. Niet iedereen vind het namelijk prettig om naalden en injecteren te zien. Met die collega’s wil ik best rekening houden, zodat ze tijdig hun ogen konden sluiten.

Voor ons diabeten is het wennen aan de handelingen, maar dat geldt ook voor je omgeving. In mijn buik spuiten heb ik altijd in het openbaar gedaan. Zelf heb ik eigenlijk nooit echt de reacties van mensen gezien, mijn vrouw daarentegen des te meer. Zij houd voor mij altijd de omgeving in de gaten, b.v. in een restaurant of in een pretpark. Zij ziet dan de reacties van de mensen die ik niet zie en ja voor mensen is het best wel heftig dat daar iemand een naald in het lichaam aan het duwen is. (Dat zouden ze namelijk zelf NOOOIT kunnen).

Ook ik heb wel eens in het bijzijn van collega’s mijn broek naar beneden gedaan om te spuiten. Dat gaf ik dan wel van te voren aan zodat mensen het niet hoefden te zien. (Zowel mijn broek naar beneden als het spuiten zelf). Maar dat was voor mij geen routine, dus dat is maar zeer zelden voorgekomen.

Mijn advies is beroep je niet op de regels, maar geef de mensen in je omgeving de gelegenheid er aan te wennen. Als je het eerst doet terwijl er maar 1 of 2 collega’s zijn en deze eerst vraagt of ze er geen moeite mee hebben en je het later met nog een collega erbij doet, dan kun je het op een bepaald moment aankondigen terwijl er dan al collega’s gewend aan de handeling zijn.

Wat de toiletruimte betreft kun je aangeven dat dat niet de meest geschikte ruimte is om een maaltijd te nuttigen en ook niet de meest geschikte ruimte om een handeling te verrichten die een wat schone omgeving vraagt. B.v. de deurklinken van de toiletruimte zijn b.v. niet de meest schone objecten in een gebouw. Dat voorzichtig uitleggen geeft over het algemeen wel wat begrip.

Zelf schaam ik met niet voor mijn spuiten, maar bij voorkeur toon ik niet mijn billen of mijn buik, daar ben ik niet trots op. Maar spuiten aan een restaurant tafel deed ik altijd met mijn rug naar de muur (zodat niemand achter me langs kan lopen) en de buik naar het ‘publiek’. Ik moest aan het spuiten wennen, de omgeving van mij moet dan maar wennen aan dat ik spuit. (In een restaurant kondig ik het overigens niet aan, behalve aan mijn tafelgenoten).

In het kort: Geeft ook je omgeving de gelegenheid aan je handelingen te wennen. Wat uitleg maakt het begrip meestal veel groter en je handeling ook veel acceptabeler.

Vriendelijke groet,
ben

Als veel meer mensen openlijk insuline zouden spuiten, dan zouden meer mensen het herkennen en er begrip voor hebben. Nu spuit een zeer groot van de diabeten nog ‘stiekem’.

Ach toen ik vroeger met de pen spoot toen spoot ik overal in het openbaar, als er iemand commentaar op gaf vroeg ik gewoon of ze ook een shotje wilde, ik heb er niet om gevraagd om diabeet te zijn.

sommige mensen kunnen niet tegen het zien van bloed of naalden maar ik verplicht ze niet om er naar te kijken, ze kunnen simpelweg ook de andere kant opkijken maar dat doen ze nu net niet, dus als je bewust gaat zitten kijken dan moet je ook niet zeuren.

Andersom heb ik ook nog wel eens gehad dat mensen vragen of ik hun bloedsuiker wilde meten, ik heb altijd schone naaldjes bij me dus geen probleem.

ik moet wel zeggen dat sinds de pomp en sensor het een stuk gemakkelijker is geworden, even bijspuiten, zo gebeurd, je hoeft er niks voor te pakken enkel een paar knopjes in te drukken.

de laatste keer dat iemand er wat van zei dat ik mijn suiker zat te meten heb ik hem gewoon gevraagd of HIJ er last van had, en dan komt stamelend het antwoord nee maar misschien anderen, nou tegen de tijd dat anderen er een probleem mee hebben komen ze maar naar mij toe, einde discussie, kom nou als vrouwen volgens de wet openbaar hun borsten bloot mogen maken om een baby de borst te geven moeten ze ook niet zeuren als ik mijn bloedsuiker meet.

Bedankt Marpompje en Ben42 voor jullie uiteenlopende reacties.
Beide kan ik volgen en ook wel deels terugvinden in mijn reacties tot op heden.

Wat betreft de geposte situatie, deze is sneller opgelost dan gedacht gelukkig.
Vandaag eerder dan verwacht een gesprek kunnen plannen met mijn direct leidinggevende en die was heel duidelijk, alles in mijn voordeel en de mensen die er moeite mee hebben die kunnen doen wat Markpompje al mooi verwoord.

Het punt van die ene collega die alles in de derde persoon aan mij melde is dat het probleem wel degelijk bij hem zit, hij schijnt nogal autistisch te zijn en heeft moeite met naalden en met het aangaan van de discussie met de direct betrokkenen.
Mijn leidinggevende heeft hem verteld dat ik er alles aan doe om rekening met hem te houden maar dat aan het einde van het liedje hij diegene is die even rekening met mij kan houden.

Ik heb al 38 jaar diabetes en heb al die tijd bij de Omroep gewerkt in “Hillywood”. Nooit maar dan ook nooit heb ik een probleem gehad. Ook als ik mijzelf wilde controleren niet. En ook tijdens vergaderingen niet. Iedereen wist het en er was nooit een opmerking of het moest zijn dat ik van collega Martijn steevast de opmerking kreeg :“hé moet je niet effe scoren?”…………………
Maar ja de Omroep is een nogal makkelijk bedrijf dat realiseer ik mij wel.

Niet spuiten is geen optie! Zo simpel is het toch eigenlijk? Inderdaad moet die collega maar even de andere kant op kijken, en zich niet zo druk maken. Ik heb sinds kort (2 maanden geleden) de diagnose type 2 gekregen en kan volstaan met pillen. De vriend van een vriendin van me moet wel spuiten. Ik heb me daar ook nooit druk om gemaakt als ie zijn broek liet zakken om te spuiten. Niet bij hen thuis, maar ook niet als ze bij mij thuis waren.
Op kantoor meet ik geregeld mijn glucose waarden, en in het begin vond ik dat wat onwennig omdat iemand dat wel eens als ‘eng’ of ‘vreemd’ zou kunnen ervaren. Mijn directe collega’s zijn allemaal op de hoogte, en ook mijn leidinggevende heeft volledig begrip voor mijn diabetes. Ik draai me gewoon even een beetje om op mijn stoel, en prik gewoon even lekker om een meting uit te kunnen voeren. Iemand die daar aanstoot aan zou nemen mag zich wat mij betreft lekker zelf even omdraaien. Het lijkt me overigens niet zo hygiënisch als je bij het toilet zou moeten injecteren. Gewoon dus lekker zorgen dat je op tijd kunt spuiten, en je niets aantrekken van het ongemak wat een ander daaraan ondervindt. Je spuit tenslotte niet voor je lol, en ook niet om anderen te provoceren.

Kleine update:
zonder enig argument is mijn contract bij dit bedrijf niet verlengd.
Zoals ik zeg, je gaat dan vragen hoe dat kan en waarop ik tekort kom maar daar konden ze geen enkel argument voor aanvoeren behalve dan dat ik ‘geen klik’ met de groep had.
Hiermee weet ik voldoende en zal ik advies van de directeur proberen op te volgen: ‘vergeet ons bedrijf zo snel mogelijk en ga verder met je carrière’.
Het feit dat hij me ook nog een paar maanden doorbetaald zegt mij voldoende.
Wat een schande!

Een rare en nare toestand, veel sterkte en hopelijk vind je snel een betere werkplek.

Ik ben kraamverzorgende, en eet daardoor in veel gezinnen. Ik heb een pomp, en sinds kort een sensor. Regelmatig vraagt men wat het is. Soms zelfs, “moet je de tijd die je eet registreren?”. Nee hoor, maar het biedt ruimte om even uit te leggen over hoe en wat. En er zijn verschillende reacties. Knap hoor dat je met zo’n ziekte gewoon werkt. Of soms, moeten wij ergens rekening mee houden? Ik leg dan uit dat ik na bijna 30 jaar mijzelf zoveel mogelijk onder controle heb. Dankzij de sensor alleen maar makkelijker. Ik heb altijd een buisje glucotabs in mijn in mijn uniform jasje. En voor een actieve handeling zoals een baby in bad, een intensief gesprek doen test ik altijd. En in de planning kan ik ervoor koffie met een beschuitje oid serveren. In 15 jaar geen echte problemen ondervinden. Glucotabs smaken een stuk beter, lossen snel op dat die harde dingen in de rolletjes. Zoeken naar wat allemaal kan vind ik de uitdaging.