Vraag tbv journalistiek verhaal
Hallo, ik ben als journalist bezig met een verhaal voor het Nederlandse Tijdschrift voor Geneeskunde, over het verdwijnen van wat men noemt ’tweedelijns basiszorg’ uit de umc’s – de academische ziekenhuizen.
De zorg voor Diabetes-patienten valt daaronder en is her en der dan ook in beweging.
Ik wilde hier vragen: zijn er patiënten die de afgelopen jaren iets van die beweging gemerkt hebben? In positieve dan wel negatieve zin?
Het kan zijn dat u niet meer in het umc komt bijvoorbeeld – hoe waardeert u dat?
Maar er zijn ook mensen die bijvoorbeeld diabates combineren met een kankerbehandeling, en dat juist voor die combinatie het umc niet langer in alle zorg kan voorzien.
Tot slot kan het ook zijn dat u zich dichter bij huis gewoon beter geholpen voelt.
Ergo: zijn er mensen die hier een persoonlijk verhaal over hebben?
Zo ja, laat u het dan hier weten, dan neem ik graag contact met u op.
Bij voorbaat hartelijk dank,
Pierre de Winter
-
Ik ben niet bij een academisch ziekenhuis onder behandeling, althans tenzij het OLVG er een is, dan wel. Maar ik wilde je bedanken voor de aandacht die je geeft aan dit onderwerp. Ik wist dit niet, en het lijkt me erg vervelend hiermee te worden geconfronteerd. Ik heb jarenlang (25 jaar?) bij het VUMC als patiënt ingeschreven gestaan. Maar dat is meer dan 10 jaar geleden nu. De professor ging weg en toen was het onduidelijk wie de opvolger werd, ik kreeg steeds een andere dokter, dat vond ik niet zo fijn, dus ben ik naar het OLVG overgestapt. Dat bevalt nog steeds, maar ik merk nu dat ik steeds minder afspraken krijg per jaar bij de internist, en dat er steeds minder tijd wordt besteed per consult. En als je een keer een (jaar-)afspraak moet verzetten, moet je zomaar 4 maanden wachten voor een nieuwe (jaar-)afspraak. Maar de diabetesverpleegkundigen vind ik goed en ze zijn goed bereikbaar.
